''Bir hayal, kalbinizin tuttuğu bir dilektir.''
İşler karışıp sarpa sarınca ne güzel beceriyoruz kaçmayı, susmayı. İnsanların saatlerce konuşabilme gücü varken susmak solunda taşıdığı bir yük oluyor zaman içinde. En büyük ceza, en büyük ödül aslında. Kaçarak varamadığım gidip geri döndüğüm yolun sonuymuş aslında burası. Korkmadığımı savunduğum fakat deli gibi korktuğum şeyler ise hep bahanelerimmiş. Zamanla öğreniyorum dilim aklımı kandırabiliyorken kalbimin ruhuma engel olduğunu.
Gökyüzüne hediye ettiğim mavi kuş söylerdi ama dilin her söylediğine kalp hep razı gelmez diye. Ve eklerdi de; bu hayat senin ise filmi de sana ait olmalı diye. Mutluluğun da mutsuzluğun da senin eserin olmalı diye. Ne büyük gurur benim hayatım benim kararlarım diyebildiğin bir hayat yaşamak. 'Tek bir hayatın var kendi kanatlarınla uç' diyor şair burada. Sevgili sen, susma. Konuş konuşabildiğin kadar. Biriken sessizlikler kalbe zarar. Susturma dilini de kalbini de. Belki olursa bir gün gökyüzünde çarpışır dudaklarımızdan süzülen kelimeler diye mavi kuşumu yolluyorum sana doğru. Onu duy olur mu..
Gökyüzüne hediye ettiğim mavi kuş söylerdi ama dilin her söylediğine kalp hep razı gelmez diye. Ve eklerdi de; bu hayat senin ise filmi de sana ait olmalı diye. Mutluluğun da mutsuzluğun da senin eserin olmalı diye. Ne büyük gurur benim hayatım benim kararlarım diyebildiğin bir hayat yaşamak. 'Tek bir hayatın var kendi kanatlarınla uç' diyor şair burada. Sevgili sen, susma. Konuş konuşabildiğin kadar. Biriken sessizlikler kalbe zarar. Susturma dilini de kalbini de. Belki olursa bir gün gökyüzünde çarpışır dudaklarımızdan süzülen kelimeler diye mavi kuşumu yolluyorum sana doğru. Onu duy olur mu..